Gdynia, 22 lipca 1999
Inesa
MN 17
Rada Języka Polskiego
Wydział I PAN
Mercedes, Dolores i Inez to imiona żeńskie pochodzenia iberyjskiego. Pierwsze dwa nie przyjęły się w Polsce, przy czym jedno z nich (dzięki znanemu koncernowi) nie jest postrzegane jako imię subtelnej damy, lecz niemal wyłącznie jako nazwa solidnego niemieckiego wehikułu (do tego stopnia, że ową znaną markę odmienia się jak rzeczownik rodzaju męskiego).
Wspomniane imiona żeńskie mają podstawową wadę – są nieodmienne, co dla Polaków jest niezbyt praktyczne (istnieje wiele słów pochodzenia obcego, które weszły do powszechnego użytku, ale bywają kłopotliwe w mowie potocznej).
Ponieważ zdecydowana większość Polek nosi nazwiska polskie lub pochodzenia słowiańskiego albo niemieckie lub takiegoż pochodzenia, przeto wspomniane iberyjskie imiona w swej oryginalnej pisowni nijak nie przystają do nazwisk naszych rodaczek.
Dobrym zabiegiem zmniejszającym wspomniane wady byłoby wydłużenie nazw imion o pierwszą literę alfabetu – Mercedesa, Doloresa i Ineza, co umożliwiłoby ich odmianę przez przypadki. Bodaj wszystkie żeńskie polskie i spolszczone imiona zakończone są w ten sposób.
Jako się rzekło – pierwsze dwa imiona nie zrobiły i zapewne nie zrobią w Polsce kariery, zatem pozostaje Ineza...Jednak jej ostatnia sylaba wydaje się zbyt twarda, a ponadto - zdrobnienie tego imienia winno brzmieć raczej Inuzia... Znane jest chyba sympatyczniejsze imię tej panienki – Inusia (podobnie Halusia, Marysia, Kasia, Zosia, Małgosia, Basia, Wiesia, Asia...), które można odmieniać (Inusia, Inusi, Inusi, Inusię, Inusią, Inusi, Inusiu).
Biorąc powyższe rozważania pod uwagę
proponuję uznać, że odpowiednikiem iberyjskiego imienia
Inez
jest polskie imię
Inesa.
Imię to wydaje się łagodniejsze w brzmieniu, stosowniejsze do nazwisk występujących nad Wisłą, można także odmieniać je przez przypadki (Inesa, Inesy, Inesie, Inesę, Inesą, Inesie, Ineso; podobnie – Larysa, Nysa, Kwisa).
Z poważaniem Mirosław Naleziński
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz