MN 35 spec

Gdynia, 26 lutego 2001

                                                                                spec

MN 35

Rada  Języka  Polskiego

Wydział  I  PAN

Coraz częściej spotyka się w mediach określenie speckomisja w znaczeniu Sejmowa Komisja ds. Służb Specjalnych. Nie byłoby większych zastrzeżeń, gdyby dziennikarz używał tego dziwoląga w swoim notatniku, w prywatnej rozmowie z sąsiadem na podwórku lub z politykiem przed oficjalnym wywiadem, tudzież gdyby rozsierdzony tłum wznosił okrzyki w rodzaju „precz ze speckomisją” lub „won ze specsłużbami” robiąc szczególne aluzje do minionej epoki (choć władzę już dawno zmieniono na prozachodnią...).

Jednak owa nieszczęsna speckomisja pojawia się także w oświadczeniach, oficjalnych dyskusjach i programach informacyjnych (również w prasie – słowo pisane!!!), co każe się zastanowić nad jej tam obecnością. Także i dlatego, że jeśli uczynimy wyjątek w konstruowaniu takich (po)tworów językowych, to zaraz posypie się cały szereg podobnych terminów – specjalne pociągi kolonijne zamienią się w specpociągi; podobnie lekarz specjalista – speclekarz, specjalny wysłannik prasowy – specwysłannik, specjalnie powołany minister do walki
z żywiołem – specminister, slalom specjalny – specslalom, specjalna oferta – specoferta, obuwie specjalne – specobuwie, dzieci specjalnej troski – specdzieci, specjalnie powołana grupa językoznawców przy RJP w celu rozpatrzenia wszelkich propozycji niżej podpisanego – Spec-RJP. Jeśli nazwisko specdziennikarza (od językowych specnowinek) umieścimy, to oczywiście na specliście, która będzie podstawą do... potrącenia jegomościowi specpremii.

Jakież rodzą się możliwości nie tylko w „specjalnej sferze”? Wszak metoda skracająca słowa może być zastosowana bodaj w każdej dziedzinie: Kościół katolicki – Katkościół, bar mleczny – mleczbar, Wał Pomorski – Pomwał...

Biorąc powyższe rozważania pod uwagę 

proponuję, by

 Rada Języka Polskiego

 stanowczo sprzeciwiła się stosowaniu

 określeń o konstrukcji

spec-

Oczywiście, pozycja słowa spec oznaczającego fachurę pozostaje niezachwiana, a nawet może się umocnić...

Z poważaniem                                                                  Mirosław Naleziński